Oilarra pozik bizi zen hitzaren zentzu literalean. Goizero ozenki esnatzen zituen denak, hesitik gora hegan egiten eta ozenki kukurrukatzen zuen eta ordezkaezin ikusten zuen bere burua. Oilar gazteak hazten ari ziren eta gure heroia bere etorkizunaz kezkatzen hasi zen. Eta behin nekazariak itxura txarrez nola ikusten zuen ikusi zuenean, bere egunak kontatuta zeudela konturatu zen. Oilarrak okerrenaren zain ez geratzea erabaki zuen eta goiz batean zuhaitz bat eman zuen. Baina nekazariak sentitzen zuela zirudien eta bere atzetik korrika egin zuen Oilasko Ihesera. Lagundu hegaztiari zenbait heriotzatik ihes egiten. Korrika egitea besterik ez duzu, urrezko arrautzak biltzen eta oztopoen artean saihesten, Oilasko Ihesean estropezu ez egiteko.